In mijn vorige blog nodigde ik mensen uit om hun oordeel over anderen iets milder te stemmen en zich eens te verdiepen in wat geldzorgen met iemand doet.

In deze blog wil ik ingaan op oordelen en veroordelen.
We oordelen de hele dag. Oordelen is niet meer dan het toekennen van een waarde aan dingen en mensen om je heen. Het is dan ook dwaas om te stellen dat we zouden moeten stoppen met oordelen. Het is een deel van onze natuur en overlevingsinstinct om,afgaande op onze ervaringen uit het verleden, een oordeel toe te kennen aan situaties die zich voordoen.

Zo ook ons oordeel over anderen. Gebaseerd op onze ervaring keuren we gedrag van anderen goed of af. Die ander zal ook een oordeel hebben over ons gedrag. Wanneer ons gedrag afgekeurd wordt komt dat soms hard aan.
Echter het oordeel van anderen is zelden zo vernietigend als het oordeel dat we regelmatig over onszelf vellen.
Zelfveroordeling werkt vaak erg verlammend.

Mensen met schulden zijn vaak van mening dat zij door eigen toedoen in de problemen zijn geraakt. Doordat zij het zichzelf zo zwaar aanrekenen, ontstaat een gevoel van schaamte, die hen belemmerd hulp van anderen in te roepen. Immers als ze hulp inschakelen, bevestigd die ander misschien wel het oordeel dat zij al over zichzelf hebben geveld.
Probeer daarom eens te bedenken wat je tegen iemand anders zou zeggen als hij in de situatie was beland waar je op dit moment zelf in zit. Zou je die persoon vermanend toespreken of zou je hem de hulp bieden waar hij om vraagt?
Ik ken een mooi voorbeeld:
Ik ben bij een werkgever geweest, die iemand in dienst had met problematische schulden. Die persoon schaamde zich te erg om de werkgever om hulp te vragen en pas toen er loonbeslag werd gelegd en de werkgever dus al op de hoogte was van de problemen die er speelden en vervolgens bij de werknemer aandrong op openheid van zaken, kwam het gesprek op gang.

De werkgever heeft samen met de werknemer alle schulden op een rijtje gezet, de schulden volledig voldaan en met de werknemer een bedrag afgesproken om maandelijks in te houden op het salaris. Als de persoon in kwestie eerder aan de bel had getrokken had deze veel aan rente en incasso kosten kunnen besparen. Het oordeel van de werkgever was dus slechts dat hij wilde helpen.
Gun jezelf ook de hulp van anderen en oordeel over jezelf alsof het een ander betreft. Ik ben er vrij zeker van dat je oordeel dan en stuk milder zal zijn.